ภาษาไทยกับครูภัค - บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม หมายถึงกลอง

ภาษาไทยกับครูภัค - บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม หมายถึงกลอง บัณเฑาะว์ อ่านว่า

พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนุปสัมบัน คือ บัณเฑาะก์ บัณเฑาะว์ กลองเล็กชนิดหนึ่งมีหนังสองหน้าตรงกลางคอด

aum อ่านว่า บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ กัณฑ์เทศน์ อ่านว่า ๑ ครุฑ อ่านว่า ๒ มณฑป อ่านว่า ๓ ทัณฑฆาต อ่านว่า ๔ มณฑล อ่านว่า ๕ บิณฑบาต อ่านว่า ๖ บัณฑิต อ่านว่า ๗ บัณเฑาะว์ อ่านว่า ๘ บุณฑริก ว่า บัณฑิต มณฑป บัณเฑาะว์ 2 อ่านเป็นเสียง “ท” ตามวิธีการอ่านของภาษาไทย มักเป็นคำที่มีเสียงยาวหรือ คำเป็น เช่น คำว่า มณโฑ มณฑล ขัณฑสกร สรุป บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม หมายถึงกลองสองหน้าชนิดหนึ่งมีหลักอยู่ตอนบน ผูกตุ้มห้อยลงมาทางหน้ากลอง ใช้ไกวให้ตุ้มแกว่งกระทบหน้ากลองทั้งสองข้าง มาจากคำบาลี ป

เนปาลบอล อ่านโองการบวงสรวง เทพยดาและดวงพระวิญญาณพระมหา กษั ว่า ขอนอบน้อมนมัสการ ครู อาจารย์ เทพเทวา บูรพมหา บัณเฑาะว์ ดวดกb บันทึกประเทศไทย ปี ๒๕๖๐ บูชาเครื่อง