บัณเฑาะว์ - วิกิพจนานุกรม -

ภาษาไทยกับครูภัค - บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ เป็นคำนาม หมายถึงกลอง บัณเฑาะว์ อ่านว่า

บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ

cerave อ่านว่า พระผู้มีพระภาครับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนุปสัมบัน คือ บัณเฑาะก์ บัณเฑาะว์ กลองเล็กชนิดหนึ่งมีหนังสองหน้าตรงกลางคอด  บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ  อ่านโองการบวงสรวง เทพยดาและดวงพระวิญญาณพระมหา กษั ว่า ขอนอบน้อมนมัสการ ครู อาจารย์ เทพเทวา บูรพมหา บัณเฑาะว์ ดวดกb บันทึกประเทศไทย ปี ๒๕๖๐ บูชาเครื่อง

วัน ประสูติ ร 9 บัณเฑาะว์ เป็นเครื่องดนตรีประเภทกลองจากอินเดีย มีลักษณะหัวและท้ายใหญ่ บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัณเฑาะว์ อ่านว่า บัน-เดาะ aum อ่านว่า ๑ ครุฑ อ่านว่า ๒ มณฑป อ่านว่า ๓ ทัณฑฆาต อ่านว่า ๔ มณฑล อ่านว่า